Çoğunlukla
Anti-Helen Yahudilerinin, Yunan unsurunu silmek, Yunan
kültürünü ve Yunanistan adını silmek amacıyla getirip "YUNAN"
adını verdikleri Anti-Helen azınlıklardan oluşuyor .
DÜNYANIN
GÖZÜNDE YUNAN KÜLTÜRÜNÜ DEĞİŞTİREN VE BOZAN
KRYFOVLACH - KRYFOALBAN GİPTİLERİ VE
HELEN OLMAYAN DİĞER ÇEŞİTLİ KABİLLERDEN
oluşur .
Herhangi
bir nedenle Yunan
çıkarlarına aykırı politika
izleyen
Yahudiler
dokuma
Ulahlar
pomaklar
Arnavutlar
arvanitler
Müslümanlar
Ege'deki Arnavutlar
Kuzeydoğu
Ege adalarında (Samos, Psara) ve Kiklad adalarının bazı
adalarında (Andros, Ios, Kea, Kythnos) Arnavutların varlığına
rastlanmaktadır. Bazı örnek örnekler:
Andros
:
"
Nüfusunun 6.000 olduğu tahmin ediliyor. Bir sahil kasabası ve
60 köy bulunmaktadır. Başlıcaları bin iki yüz ruhlu
Arnautides'in yaşadığı Ammolakkos ve Arna'dır . Fransız
gezgin Thevenot'un günlüğünden (1655).
Andros'taki
Arnavut yerleşimi, 15. yüzyılın ilk çeyreğinde Frenk
işgali sırasında gerçekleşti
15.
yüzyılın sonlarında ikinci bir yerleşim gerçekleşti .
Adaya komşu Karysto'dan gelen Arnavutlar, adanın seyrek nüfuslu
kuzey kesimine yerleştiler.
Yunanistan Genel Gazetesi
1828'de şöyle yazıyordu: " Andros'un kuzeybatı
kesiminde Arnavut lehçesi ve geleneklerine sahip 850 aile ".
(a.f. 20, 21 Mart 1828, s. 83).
Ios
:
"
Bütün adada bir tepenin yamacında yalnızca bir polikin vardır.
Sakinleri Arnavut kökenli ve cesurdur. Korsanlarla cesurca
yüzleşirler .' (François Richard, 1650).
"
Arnavutlar barbar ve savaşçı bir halk olan Nio'da yaşıyor
."
Fransız
gezgin Thevenot'un günlüğünden (1655)
Tarihe ve aynı zamanda çeşitli yabancı seyyahların tanıklıklarına göre Ios'un ortaçağ etnolojik yapısı.
16. yüzyılın ortalarında
adanın terk edildiğine ve ardından Arnavutlar tarafından yeniden doldurulduğuna dikkat edin.
(D. Dimitropoulos'un kitabından: Ulusal Araştırma Vakfı, Modern Yunan Araştırmaları Merkezi tarafından yayınlanan "Ege adalarının nüfusu için tanıklıklar, 15. -
19. yüzyılın
başları").
Samos :
Samos'a yerleşenler arasında çok sayıda Arnavut da vardı.
Samos Arnavutlarından, diğerlerinin yanı sıra, 18. yüzyılın başındaki isimsiz raporunda,
esas olarak adanın dağlık bölgelerinde yaşadıklarını ve hayvancılıkla
uğraştıklarını belirten bir Fransız misyoner tarafından
bahsedilmektedir. (LA Martin: "Lettres edifiantes et curieuses ilgileri
l΄Asie, l΄Afrique et l΄Amerique avec quelques Relations nouvelles des
Missions et des Notes geographiques et historiques", cilt 1, Paris, s.
131, Paris, 1838.
Bir
sonraki yüzyılın ortalarında adadan geçen Guerin, Arvanitlerin (Yukarı -
Aşağı) sakinlerinin Yunancayı iyi konuşmalarına rağmen yine de kendi
sözcüklerinin bir kısmını sakladıklarını belirtiyor.
Ancak adanın yer adlarını incelediğimizde Arnavutların adanın plajlarına da yayıldığını varsayabiliriz.
Samos'un Arnavutça yer adları. [Haritadaki sayılar Ek "C" tablosunun seri numarasına karşılık gelir (okumak için
buraya tıklayın ), burada yer adları yorumlarıyla birlikte ayrıntılı olarak kaydedilir - etimoloji, kaynaklar ve kanıtlar temelli ].
Dört kişiden biri Arnavut
Yunanistan'a yerleşen Arvanitlerin (Arnavutlar) 19. yüzyılın
başında 200.000 olduğu tahmin ediliyordu:
Yunan
krallığında, kısmen modern Yunanistan'ın en girişimci denizci nüfusu
olmasına rağmen, çoğunlukla tarımla uğraşan 200.000 kişi bulunuyor
. (Georgiou Finley: "Yunan Devrimi Tarihi", çeviri: Al. Papadiamanti,
cilt A, bölüm B, s. 74, ed. "Yunan Parlamentosunun Kuruluşu", Atina,
2008).
Aynı
sayıya, 1843 yılı sonuna kadar Yunanistan'da Otton Naipliği'nin bir
çalışanı olarak ve daha sonra Avusturya başkonsolosu olarak Yanya'da
yaşayan ve Arnavutluk sorunlarının en ciddi araştırmacısı olan Alman
filolog Johann von Hahn da ulaşmıştı. o dönemin ülkesinde.
Alman
coğrafyacı Alfred Philippson, 1888 civarında, o dönemde tüm
Yunanistan'daki Arvanitlerin sayısının 224.000 olduğunu tahmin ediyordu.
O
zamandan beri, çeşitli modern Yunan tarihçileri - bilim adamları,
Arvanitlerin iddia edilen Yunanlılar olduğunu "kanıtlamaya" çalışmakta
ısrar etmelerine rağmen,
bu nedenle nüfusları hakkında hiçbir soru yoktu, yine de çeşitli
"simyalar" ile sayılarını azaltmaya ve onları sunmaya çalıştılar. daha
az olduğu için genellikle yabancı araştırmacılara çamur atılıyor.
BABALARINIZ
OLAN KABİLLER VE SOYLAR...
B.
ARBANITİK KABİLİYET
MS
12. yüzyıldan itibaren Yunanistan-Romanya'ya yerleşen bir kabile.
ARVANIT KABİLLERİNE ABONE OLUN.
1. SOULIOTES
2.
GACHORITES...Atina'nın eski sakinleri..Gachora Atina'dır
3.
GRUPLARIN ARNAVUTLARI SPATA, LIOSIA, TATOY, BOUA vb. Çoğunlukla
Attika'nın eşsesli bölgelerinde ve Marousi'de yaşıyorlardı.
4.
KOULOURIOTES...Salaminyalılar
5. MESOGEİTLER...Mezogeia
Attica'da yaşıyordu ve Spata, Liosi, Tatoi, Bua vb. kabilelerin
dışlanmışlarıydı.
6. ADALAR... Hydra, Spetses, Poros'un
yanı sıra Troizinia-Methanon'un Arvanitleri.
7.
BUKOURIOTIAN'LAR... Korint'in ve dağlık Argolis'in Arvanitleri.
8.
SULİMİOTLAR... Achaia'nın Arvanitleri, Soulimochoria sakinleri.
9. DREDES... 1821'de Anastasopoulos'un liderliğinde Triphyllia
ve güney Ilia'nın Arvanitleri.
10. KARİSTİNLİLER....
Kiklad Adaları'ndaki Andros adasını da kolonileştiren Güney
Evia'nın Arvanitleri.
11. KARAHASANADES....İslam'a
geçtiklerinde Karahasan'ın bu ismi verdiği Konitsalı Arnavutlar,
1922 yılında Rum olarak da adlandırıldıklarında tekrar
Hıristiyan olmuşlardır.
12. THESPROTIAS VE PREVEZİ
HIRİSTİYANLARI...1945'ten sonra Yunanlılar olarak kalmışlar...
13.TRAKYA ARVANİTLERİ VE PROPONTİS....1922'den sonra
Trakya'ya Doğu Trakya ve Propontis'ten gelen Arvanit Hıristiyanlar.
14. ROUMELIOTES ...Boeotia, Locris ve Phocis'in Arvanitleri....
.
C. VLAKİ
KABİLLERİ
Balkanlar'a dağılmış, Ulah konuşan
kabile....
VLAKİ KABİLLERİNİN ALT KABİLLERİ.
1.
SARAKATSANLAR... Teselya'daki yarı göçebe nüfus.
2.
KARAGUNİTLER... Sarakatsanai ile akraba
3. METSOVİTLER...
Metsovo merkezli baskın Ulah kabilesi, aynı zamanda Grevena,
Kozani, Imathia, vb.'deki popülasyonlar.
4.
ZAGORLULAR...Zagoria bölgesinin Ulahları, Dillerinde güçlü Slav
unsurları var.
5. CHINTSARI... Makedonya'nın Ulahları,
Makedonya bölgesine dağılmış durumda.
6. ARBANITO
VLAHLAR... Ulah ve Arnavut kökenli Ulahlar..
D.
SLAV IRKI
Milattan
sonra 6. yüzyıldan sonra Helladik-Roma bölgesine inmişler ve iki
kategoriye ayrılmışlardır: Slav dilini konuşanlar ve Helenleşmiş
olanlar.
SLAV ALT KILAVUZLARI.
1.
SLAVO-MAKEDONLAR...Günümüz Makedonya'sında yaşıyorlar,
özellikle Florina, Kastoria, Almopia, Sintiki, Imathia, Pella...
2.
KORFU'NUN KÖLELERİ...Dünya Savaşı'nda Korfu'da kalan Sırp
askerlerinin torunları I.. Her zamanki soyadları Borts vb.
3.
EZERİLER, MELİGY KÖLELER... Lakonia'daki Parnonos ve Taygetus
Slavları.
4. KÖLELER...Achaia, Gortynia, Laconia ve Korint
Slavları... Dilsel olarak Helenleştiler//
5.MAGNİSİA'NIN
KÖLELERİ...Volos civarında yaşadılar-Volos Slavca bir kelimedir,
Pelion-Zagora'da vs. Velestino ve başka yerler.... Dilsel olarak
Helenleşmişlerdi.
6. VLAKOSLAVLAR... Tyrnavos, Tsaritsani,
Ellasona vb.'deki Ulah ve Slavların karışık ırkı.
7.
KITA'NIN KÖLELERİ... Esas olarak Preveza-Slav dilinde Geçit
anlamına gelen kelimede, Parga'da, Yanya-Kerasovo, Zlatano'da
yaşıyorlardı. , Doliani, Negovani vb.
8. MAKEDONYA'NIN
Helenleşmiş Köleleri veya GREKOMANİLER... Kökenleri Slav
olmasına rağmen Helenizmi seçen Slavlar.... Slav-Makedonyalılardan
farklıdırlar ve bunların Makedonya'daki Slavların daha eski
yerleşim yerleri oldukları varsayılır.. Panos Markoviç, eski koç
Panionio'nun soyundan geliyor.
E.
ERMENİLER
1. 1922
YILININ ERMENİ MÜLTECİLERİ..Ermeni isimlerini koruyorlar.
2.
KEFALLİNALI ERMENİLER... Bizans imparatorlarının çok sayıda
Ermeniyi evcilleştirmek için Kefalonya'ya naklettiği
Kefalonyalıların çoğu Ermeni kökenlidir.
3. PAULİK'LİLER.
Makedonya Trakya, Tesalya ve Girit'e yerleşen Paulikian mezhebine
mensup Ermeniler.
4. BİZANS-ERMENİLER... Her yere
dağılmışlar... Korfu, Girit, Rodos vs.. buralarda Ermenilerin
veya Ermeni soyadlıların vs. yerleşimini görüyorsunuz.
.
F. YAHUDİ
IRKI .
1. İSPANYOL
YAHUDİLERİ...çoğunlukla Selanik'te
2. ESKİ YAHUDİLER
çoğunlukla Chalkida, Larissa, Arta, Ioannina, Atina vb.'de.
3.
HIRİSTİYANLAŞMIŞ YAHUDİLER...Hıristiyan olan ve Yunan olarak
adlandırılan Yahudiler...Epirus'taki Spyroslar gibi, vb.
G.
MISIRLAR.
İbrahim'in
soyundan gelenler Hıristiyan oldular ve Messinia, İlia, Arcadia'da
kaldılar.
VEYA.
FRANKLAR ve LATİNLER.
1.
GASMOULI.... Helenleşmiş Franklar, çoğunlukla Amalia ve Achaia
bölgesinde.
2. KİKLAD KATOLİĞİ...Kiklad Adaları'na
dağılmış durumda.
3. LATİNLER. Başta Patras, Volos ve
Selanik olmak üzere İtalyan asıllı... Ressam De Kyrekos da
onlardan.
Th
. BAVERANS'lar
1830'dan
sonra Yunanistan'a gelerek ağırlıklı olarak Attika'ya
yerleştiler...Fix, Drosis, Streit vs bunlar arasında...çoğunlukla
Almanca isimlerini korudular.
VEYA.
ÇİNGENELER
1 ÇİNGENELER...Yunanistan-Romanya'ya
dağılmış durumdalar.
2. PARAKALAMOS'UN ATİGANLARI. 1940
yılında Yanya'nın Parakalamos şehrinde Hıristiyan oldular.
Halkias onlardan geliyor.
3. FLORİNALI ATİGANLAR. 1970 yılında
Hıristiyan oldular ama Türkçe soyadlarını korudular... örneğin
Dimitrios Ali vs. var.
BEN.
TURKUAZLAR.
Türklerden geliyorlar.
1. BATI
TRAKYA MÜSLÜMANLARI.
2. GIANNITS'Lİ YOURUKI, Pelli vilayeti.
1922'de Hıristiyan oldular ve burada kaldılar.
3. ALMİRYOTLAR.
Bir Türk şehri olan Magnesia'nın Almyros sakinleri, 1922 yılında
Hıristiyan olduklarında Yunanistan'da kalmışlar... Çoğunlukla
Neofotistos soyadını almışlar.
4.RODOS'UN TÜRK
GİRİTLERİ...Yunan soyadları var ama Müslümandırlar...örn.
Mehmet Kounelakis.
IA.
ORYANTALLAR. 1922'de gelen, Yunan kökenli olmayan
Küçük Asya Hıristiyanları.
1. LAZOI
2.
GAGAGOUZI..çoğunlukla Trakya'da.
3. KARAMANLILAR..Türkçe
konuşan Hıristiyanlar
4.FARASİOTLAR...
5.FRİGLER,
LİDYALILAR, KARES, LYKAONLAR...
6.MARONİTLER..çoğunlukla
Kıbrıs'ta yaşarlar, aynı zamanda Oniki Ada'da da yaşarlar
BUNLAR
SİZİN BABALARINIZ BAYLAR.... YOK OLSA SİZLER ESKİ YUNANLARIN
TORKLARINIZ....
Çünkü
eski çağlardan beri Yunan yerlilerine karşı tam bir soykırım
yaşanıyor.
yok
etmek için meşru ve gayri meşru yöntemler kullanan Mikel
Yahudileri tarafından
EN
BÜYÜK YUNAN SOYKIRIMI İSKİTOPOL'DA YAŞANDI
EN
BÜYÜK YUNAN SOYKIRIMI, SİYTOPOLİS'TE BİZANTİN-ROMA
HIRİSTİYANLARI TARAFINDAN 20 YIL İÇİNDE - M.S. 341 YILINDA
19.000.000 YUNAN'IN KATLEDİLMESİYLE İŞLENMİŞTİR....
ROMALILAR
AĞLIYORLAR VE HAKLI OLARAK PONTIUSLARA YAPILAN SOYKIRIM İÇİN
AMA HİÇ KİMSE BİZANS FATİHLERİNİN YUNANLILARA
YAPTIĞI BU SOYKIRIMDAN KONUŞMUYOR !!
YUNANLARIN
İYİ VE KÖTÜ KATİLLERİ YOKTUR!!
Bizans'ta
Yunanca kelimesi neden küfürlüydü?
Yunan
kültürünün ve nüfusunun en büyük felaketleri neden Bizans
döneminde yaşandı?
Peki
Scythopolis neydi?
Batı
İsrail'in bu kadim kentinde, tarihin ilk
toplama kampı ve vicdanların yok edildiği ilk "Auschwitz"
faaliyet gösteriyordu.
Yirmi
yıl boyunca, Konstantin'in ikinci oğlu II. Constantius'un Bizans
tahtını işgal ettiği süre boyunca Scythopolis, Hıristiyanlık
öğretisini kabul etmeyi reddeden Yunanlıların toplandığı,
işkence gördüğü ve öldürüldüğü yerdi .
Her
zaman sistematik bir şekilde gizlenen ve bugüne kadar da gizlenmeye
devam eden bu iğrenç insanlığa karşı suç, Romalı
tarihçi Ammianus Marcellinus tarafından "Rerum Gestarum Libri
XXXI" adlı eserinin 19. kitabında kurtarılıyor.
Bir yok
edici piskoposun organizatörü.
Scythopolis
mezbahası, İskenderiye piskoposu George'un hasta beyninin icadıydı.
Ammianus'a
göre, "George ve çetesi İskenderiye Rumlarının sokaklarında
yürüyor, insanları parçalara ayırıyor ve her şeyi yakıyordu"
(Kitap 17, bölüm 11).
Ve
birçok insanı yok ederek piskoposluk makamına yükseldi"
(Kitap 17, bölüm 11).
Ancak
Yunanlılar hâlâ imparatorluğun vatandaşlarının çoğunluğunu
oluşturuyordu; aslında Roma eyaletlerinin neredeyse tüm idari
pozisyonlarını ellerinde tutuyorlardı.
George'un
amacı, Hıristiyanlığın inkarcıları olarak, doktrinin
Doğu'daki mutlak hakimiyetinden başka bir şey olmayan görkemli
planlarının önünde durdukları için onları evrensel olarak yok
etmek, soykırım yapmaktı.
Bu
yüzden kurnazca imparatorun savunucusu rolünü oynamayı teklif
etti ve kendisine karşı ortaya çıkan herhangi bir komployu
bastırmak için ondan yardım istedi.
Konstantin,
aynı zamanda profesyonel bir yok edici olan, zulmüyle tanınan ve
"Tartarus" olarak da bilinen Mahkemenin
baş sekreteri Paul'u kabul etti ve Doğu'ya gönderdi .
O
ve George, Filistin'deki bir şehir olan Scythopolis'teki toplama
kampını ortaklaşa organize ettiler ; bu, iki nedenden
dolayı diğerlerinden en uygun olanı gibi görünüyordu;
"Burası
en izole olanıdır ve çoğunlukla sanıkların çoğunun geldiği
Antakya ile İskenderiye arasında yer alır" (19,12).
Yavaş
yavaş tüm Yunanlılar hakkında hiçbir gerekçe gösterilmeden
"vatan hainliği" suçlamaları yöneltilmeye başlandı.
Devletin
ve kilisenin hazırladığı plana göre, Paul ve George'un
uygulayıcıları olarak imparatoru yıkıcılar olarak
nitelendirildiler.
Planın
üçüncü aşamasında, otokargo nedeniyle tutuklananların tümü,
geleneklerinin bazı unsurlarını korumaya devam etmek için artık
açıkça Scythopolis'e götürülüyordu.
"Birinin
bataklık ateşine veya başka bir hastalığa karşı bir muska
takması veya (pagan) bir mezarın yanında oturması, hayaletleri ve
şeytanları çağırmakla suçlanması ve ölüme mahkum edilmesi
yeterliydi " (19,12, par. 14)
Yunan
dünyasının her yerinden kurbanlar.
Bu
işkence ve ölüm yeri çok kısa sürede sadece Doğu'dan değil,
bölgenin her yerinden "kafirler" almaya başladı;
"Dünyanın neredeyse her yerinden soylu
veya sıradan vatandaşlar zincirlerle Scythopolis'e
götürüldü."
Bazıları "zincirlerin
ağırlığından ve hapishanenin acılarından dolayı daha
yargılanmadan öldü" (19,12 par.7).
Tövbe
ettikleri için ya da cesaret ve zihinsel metanetle masumiyetlerini
kanıtladıkları için idamdan kurtulan az sayıda kişi, 7-9 yıl
sürgüne gönderildi ve mallarına el konuldu.
Zamanın
Hıristiyan komünleri yalnızca bu müsaderelerle destekleniyordu.
Bu
"hafif" cezalarla Simplicius, Parnassius, Andronicus ve
diğerleri gibi bazı önde gelen adamlar
işkence sonrasında ölümden kurtuldu.
Bu
antropomorfik canavar, Pavlus, o kadar çok otoriteye ve güce
sahipti ki, "dünyada yürüyen herkesin hayatı, başının bir
hareketiyle, tek bir hareketiyle bağlıydı" (19,12, par.13).
Yukarıdaki
pasaj, tüm Yunan ve Helenistik dünyanın yaşadığı benzeri
görülmemiş barbarlığı ortaya koymaktadır.
İnsanlık
tarihinde benzeri görülmemiş ve kesinlikle daha sonra meydana
gelen her şeyden daha büyük.
Scythopolis
mezbahalarının nihayet ne zaman kapatıldığı bilinmiyor.
Büyük
olasılıkla MS 361'de Julian tarafından kaldırılmışlardır.
Ancak Helenizmin en canlı unsurlarının yok edilmesi ve yok
edilmesi artık bir gerçekti.
Scythopolis
ve M.Ö. 4. yüzyılda 20 yıl boyunca aralıksız olarak burada
yaşanan olaylar, Yunan Ulusu'nun yani Yunan
uygarlığının tarihinde önemli bir dönüm noktası olmakla
birlikte, insanlığın ruhsal yolunda da önemli bir kilometre taşı
oluşturmaktadır.
Çünkü
Hıristiyanlığın Helenistik dünyaya nasıl dayatıldığını ve
Orta Çağ'ın ortaya çıkışının gerçek sebebini ortaya
koyuyorlar.
Yunanlılara
yapılan soykırımı çok az kişi biliyor, çünkü papadarios
ve Hıristiyan Yahudiler tarafından, mağlup ettikleri Rumların
durumu yapay olarak örtbas ediliyor.
Milyonlarca
Yunanlının yok edilmesinden bahsediyoruz.
İmhanın
amacı şuydu:
Ya
Hıristiyanlığı kabul edersin ya da kelleni alırsın.
İmparatorluk
kararnameleri veya diğer kanunlar bu şekilde emredilir.
Yunanlıların Holokostu, ne yazık ki, bunun acısını
çeken ülke olan Yunanistan'da bile bilinmiyor.
Amerikan
Kızılderililerinin yaşadığı soykırımdan sonra insanlık
tarihindeki en büyük soykırımın bilinmemesi gerçekten dikkat
çekicidir. Yunan bölgesinin ne kadar yoğun bir nüfusa sahip
olduğunu göstermek isteyen Pausanias'ın
açıklamalarını
dikkate alırsak
keçilerin
bir çatının kiremitlerinden diğerinin kiremitlerine
atlayabildiklerini yazıyor.
Ayrıca M.'nin haleflerinin
yıllarında. Alexandrou, Küçük Asya, Mısır, Filistin halkları,
Yunanlılara hayran oldukları ve onlar gibi
olmak istedikleri için gönüllü olarak Helenleştiler.
İki
kuşaktan daha kısa bir sürede Helenleşmişler kendilerini gerçek
Yunanlılar gibi hissettiler.
Bir
unsurumuz daha var: Romalılar nüfus sayımları yapmışlardı.
Konstantin'den
önce yapılan nüfus sayımlarında Yunanlılar, Helenleşmişlerle
birlikte imparatorluğun en kalabalık halkıydı
ve Roma İmparatorluğu genelinde sayıları 40.000.000 kırk milyonu
aşmıştı.
Ancak bunların büyük bir kısmı
Hellas, Küçük Asya, Mısır ve Filistin'deydi.
Türklerle
bir karşılaştırma yapacak olursak M.Ö.'ye gelen Osmanlı
Türkleri. MS 1200'de Asya Osman döneminde Türk tarihine göre
50.000 aileyi geçmediler.
Yani
500.000 civarında Türk.
Ancak modern Türk tarihçileri
bunların 100.000 civarında Türk olduğunu tahmin ediyor.
Hangisini
alırsak alalım, doğru olan ikisinin arasında bir yerdedir.
Bugün
70.000.000 Türk var.
Bugün
kaç Yunanlının olduğunu soruyorum.
Elbette
150.000.000'in üzerinde olmalıyız.
Evet
yüz elli milyondan fazla.
Ama
bugün diasporadaki Rumlarla birlikte sayımız 15.000.000 civarında.
Peki
ne oldu da rakamlar çıkmadı?
Roma
nüfus sayımlarında kayıtlı kırk milyon Yunanlıya ne oldu ?
Bazıları
onları MS 531 ve 1346'da patlak veren iki beladan sorumlu tutmasın
diye.
Çünkü
veba, Yunanlılarla Türkleri ayırt etmiyordu.
Peki
40.000.000 Yunanlıya ne oldu:
Oldukça
basit bir şekilde, Yahudi Hıristiyan Hıristiyan Babalar ve onların
örgütledikleri keşiş orduları tarafından, ya inanmanızı ya da
yaşamınızı emreden yok edici İmparatorluk
kararnamelerinin yardımıyla yok edildiler .
Yunanlılar
nasıl olur da Yahudileri düşündükleri gibi atalarının
dinini inkar edip aşağı bir kavmin dinini kabul edebilirler ?
Yunanlıların
"Yunan olmayan barbardır" dedikleri biliniyor.
Zulümler
MS 300'den itibaren uzun yıllar sürdü. MS 990'a kadar Maniates
yenik düşen son kişi oldu.
Bu
soykırımla uğraşanlar arasında Rumlar ve
Yunanca konuşanlar da var
20.000.000'den
fazla kişi yok edildi.
Evet,
yirmi milyonu gördün.
Bazıları
tek tek, bazıları ise gruplar halinde yok edildi.
Ortodoks
Bizanslıların Yunan kültürüne ve Yunan ırkına karşı nefreti
ve ırkçılığı, nihai ifadesini Justinianus'un ünlü
kanununda bulacaktır.
"Yunanlıların
günahkar akıl hastalığından muzdarip olanların öğretmenlik
yapmasını yasaklıyoruz... yanılgıya sahip olan bağışık ve
kaslı Yunanlıların öğretmenlik yapmasını yasaklıyoruz"
(Iust. Code A' 10, 11).
Piskopos
Theodoritos Kyros, Yunanlıların zamanını Justinianus'un zamanıyla
karşılaştırarak, "paganizm zamanında tüm şehirler gelişti
ve şimdi Hıristiyanlık zafer kazandığı için gerileme ve
ıssızlık içindeler" diye şikayet ediyor.
Bakalım
Hıristiyan tarihçi Ioannis Malalas dönemin iklimini nasıl
tanımlıyor? "O dönemde öldürülen
veya mallarına el konulan Rumlara karşı büyük bir zulüm vardı.
Bütün
bunlar büyük bir korkuya neden oldu ve kral,
Yunanlılara Ortodoks inancını benimsemeleri için üç aylık bir
süre belirledi" (kronografi xviii 449, 3-11), aynı
eserin s. 491'inde Malalas bize Justinianus'un
529'da bir Yunanlıların tüm felsefi okullarının kapatılması,
tüm kitaplarının ve heykellerinin yakılması emri .
Böylece
Damascius, Diogenes, Hermeias, Eulalius, Isidore, Priscianus ve daha
birçokları gibi kalan son Yunan filozofları İran'a ve Arap
krallıklarına kaçacaklar!
Katliamlar
elbette sadece Rumlarla sınırlı kalmadı, hoş karşılanmayan her
yönde oldu.
Önde
gelen despotlar, rahipler ve keşişler ile Hıristiyan olmayanlara
yönelik zulüm ve suçların sonu yoktur, Maniates'in en son
yenilgiye uğradığı 990 yılına kadar devam etmiştir.
Atalarının
dinine hala bağlı olan ve Ortodoks Bizanslıların vahşi
eğilimlerini öngören Giritliler, Araplardan yardım isterler,
ancak gelen yardım önemsizdir.
Başrol
oyuncusu Artemis Cleageti'nin rahibesi olduğundan, vatanlarının
savunmasını tek başlarına üstlenirler.
961'de
Bizanslılar, Girit'i Araplardan kurtarma bahanesiyle Giritlileri
kanda boğdular ve 200.000'den fazla kişinin ölümüne yol açtılar.
Böylece
dünyanın en büyük uygarlığı, güneşin ışığını
yeryüzünde ilk gören uygarlık öldü.
Bütün
halkları uygarlaştıran.
Işık
veren büyük Yunan uygarlığı trajik bir sesle, insanın
nankörlüğünün ve katıksız adaletsizliğin kanında boğularak
böyle öldü.
Böylece,
insanlık dışı bir şekilde, ışık veren büyük Yunanca konuşma
sona erdi.
1000
yıllık kontrolsüz gerileme.
Hakim
olan ve gerilemeyi getiren yeni öğretiler, "İnan
ve arama" ve "Maddi malı
inkar et, ruhunu kurtar" idi.
İlkinde
köleyi, ikincisinde ise köleyi ayırıyoruz.
Antik
Yunan Felsefesine tamamen zıt olan mazoşist sendrom .
Savunduklarını
iddia ettikleri "kutsal metinleri
araştırın" konusuna gelince , bunların,
aydınlanmaktan ziyade karartmaya neden olan dinsel
metinleri kastettiği açıktır . Gerileme kontrol
edilemeyecek boyutlara ulaştı, öyle ki, bir
zamanlar çok sayıda Filozof, Fizikçi, Matematikçi, Coğrafyacı,
Astronom, Mühendisin Bilgiye hizmet ettiği Yunan bölgesindeki 1000
yılı aşkın Bizans yönetimi boyunca, önemli
bir filozofun ortaya çıkması mümkün olmadı. bir matematikçi,
tek fizikçi, tek önemli filozof Bizans, Georgios Gemistos
veya Plethon, Hıristiyanlıktan uzaklaştı.
Ve
insanlar cehaletin derin karanlığında perişan ve aç bir halde
yüzüyordu.
Yunan
Felsefesi ve Yunan kültürünün Rahipliği'nin yayması ve
sistematik iftiraları, takip eden yüzyıllarda Hellen
ve Hellas kelimelerinin Yunanlıların sözlüğünden tamamen
kaybolmasıyla sonuçlandı .
Bizans'ın paranoya ve
gericilikle dolu Orta Çağı, Yunan tarihinin en karanlık dönemiydi
ve Yunanlılar için en acı verici dönemdi.
Hıristiyan
rahip ve keşişlerden oluşan Taliban, devletler içinde devlet
haline geldi.
Çaresiz
insanlar , çoğunluğu Yunan olan Hıristiyan olmayanlara
karşı yapılan zulüm ve suçların uysal aracı ve isteksiz
celladı haline geldi .
Ölümden
sonraki yaşam, cennet, mucizeler, diriliş vb. hakkındaki dini
basmakalıp sözleri kolayca yuttu.
Tüm
ihtişamıyla teokrasi.
İmparatorlar
onları ilk terfi ettirdikten sonra sonunda onların esiri oldular.
Üstelik
imparatorların, kötü şöhretli Chrysovula'nın gözüne girmek
için rahipliğe mali ve hukuki tavizler verdikleri de iyi biliniyor.
Anlamsız
ve gülünç ikona meselesi üzerine 100 yıldan fazla süren dini
tartışmalar, insanları ikonoklastlar ve ikonoklastlar
olarak ikiye böldü, onları gerçek sorunlarından, İmparatorluğu
da yaklaşmakta olan tehlikelerden uzaklaştırdı.
İrtidat
arifesinde başka bir dini tartışma çıktı.
Halkı
yine iki kampa ayırdılar. Bir yanda İttihatçılar, diğer yanda
İttihat karşıtları.
İlki,
Papa'nın kendilerini Türklerden kurtaracağını umarak Katolik
Kilisesi ile birleşmek istiyor.
İkincisi
ise "Frenk başlığı yerine Türk sarisi daha iyidir"
diyerek Türkleri tercih etti.
Yaratılan
gerçekliğin bir sonucu, İmparatorluğun
giderek küçülmesi ve sonunda kesin olarak dağılmasıydı.
Genel düşüş – Yunan bölgesinin ıssızlığı
Atina'da
Agora'da yapılan kazılar ,
580
civarında büyük bir yıkımın yaşandığını, ardından 7.
yüzyılın ikinci yarısına kadar süren derme çatma bir konaklama
döneminin yaşandığını kanıtladı.
Daha
sonra Agora alanı tamamen terk edilmiş ve yerleşim Akropolis ile
sınırlandırılmıştır.
ve
kuzey tarafına doğru küçük, müstahkem bir muhafaza içinde.
Korint'te
yaşayanların
çoğu 580 civarında Aegina'ya kaçarken, Bizans'ın varlığı
erişilemez Acrocorinth kalesinde muhafaza ediliyordu.
Mora
Yarımadası'nın geri kalan kısmındaki tüm şehirler ortadan
kayboldu.
10.
yüzyılın Calabrialı arkeolog gezgini Cyriacus the Agonite olarak
bilinen Cyriaco de Pizicolli, Sparta'yı şöyle tanımlıyor:
"
Tarlalarda
oraya buraya dağılmış büyük bir devletin kalıntılarını,
muhteşem heykelleri, mermer sütunları ve revakları gördük . En
büyük ve en göze çarpan binalardan pürüzsüz mermer spor salonu
ve birçok mermer kaide kaldı.'
Orta
Yunanistan için elimizdeki ifadeler düzensizdir.
Boeotian
Thebes'te 6. yüzyıldan 9. yüzyılınikinci
yarısına kadar kentsel yaşama dair hiçbir iz yok .
Selanik
kıyısındaki Phthiotides Thebes, 6. veya7.
yüzyılınsonlarında yok
edildi . Selanik ve Paros dışında Yunanistan'ın her yerinde tek
bir erken Hıristiyan kilisesi bile ayakta kalmadı.
Yaklaşık
600 ile 9. yüzyılınilk
yılları arasında inşaat faaliyetine dair hiçbir kanıt yoktur .
Illyricum
eyaletinin merkezi olan Selanik, karanlık çağlar boyunca Bizans'ın
elinde kaldı.
Muhtemelen
450 civarında inşa edilen surları, doğudan batıya yaklaşık
1.750 metre ve kuzeyden güneye 2.100 metre olmak üzere önemli bir
alanı çevreliyordu.
Beş
kez Slavlar ve Avarlar tarafından kuşatıldı ve defalarca salgın
hastalık ve kıtlığın saldırısına uğradı.
Birçok
tarihi kaynak, Yunanistan'ın birçok yerinde birden fazla veba
vakasından bahsediyor.
Özellikle
746 yılında Yunanistan ve İtalya'ya yayılan veba salgını Yunan
halkını yok etti.
Bizans
İmparatoru Constantine Porphyrogenitus, veba olayını anarak o
dönemdeki Slavların soyundan söz ederken, " tüm
ülkenin köleleştirildiğini"
yazıyor ("Peri thematon", II, 3).
(Yunanistan'daki
Slav yerleşimleri için konuyla ilgili özel bir çalışma yakında
" Özgür Araştırma"
da sunulacaktır .)
"
Leipsandria" aynı
zamanda K. Paparrigopoulos, "Yunan Ulusunun Tarihi"nde
(cilt 4, s. 391).
1348'de
ortaçağ tarihinde Kara Ölüm olarak bilinen veba, Akdeniz'i ve
Moskova'dan Flandre'a kadar tüm Kıta Avrupasını kasıp kavurdu.
Yunanistan
kıyılarının ve adalarının nüfusu yeniden azaldı.
9.
yüzyıldan 11. yüzyıla kadar deniz hakimiyeti Arapların elinde
olduğundan, Yunan denizlerindeki korsanlık korkunç boyutlara
ulaşmıştı.
Girit,
823'ten bu yana Ege adalarını ve kıta kıyılarını harap edenArap
korsanların kalesi haline geldi .
Patras
kuşatıldı.
Nikopolis
saldırıya uğradı.
Aegina
yok edildi.
Peloponnese
yağmalandı, Dimitria ortadan kayboldu.
904'te
Sarazen korsanları Selanik'i fethetti ve 22.000 vatandaşı ele
geçirdi.
Bizans'ın
Malta, Tarsus ve Bağdat Arapları nezdindeki elçisi Leo
Choirosphaktis, korsan baskınları sırasında ele geçirilen yüz
yirmi bin esirin fidyesini almayı ("allayon" elde etmeyi)
başardığı için övünüyordu.
imparatorluk.
Arapların
deniz hakimiyetini Norman akınları ve Haçlı Seferleri takip etti.
Akdeniz'in
doğu havzasını sarsan dramatik olayların ardından korsan
faaliyetleri yeniden başladı.
Dolayısıyla
12. yüzyılda bile Ege'yeyapılan
yolculuğun sonucu belirsizdi.
O
zamanlar Attika korsanların, Türklerin, Latinlerin ve Yunanlıların
insafına kalmıştı.
İmparatorluk
ileri karakolları artık Saronik ve Euboean'da devriye gezmiyordu ve
kıyı garnizonları o kadar zayıftı ki baskınlarla başa
çıkamıyorlardı.
Korsanların
kaleleri Aegina, Salamis ve Makri idi (bu, Agios Georgios
manastırının bulunduğu Lavrio, Makronisos'un tam tersidir).
Aegina
terk edilmişti.
Adanın
sakinlerinin çoğu adayı terk etmiş, geri kalanlar ise korsanlarla
işbirliği yapmıştı.
Haydutlar
Attika kıyılarına çıktılar, orada yaşayanları soydular ve
esir aldılar, fidye teklif edemeyenlerin sakatlarını ya da
kafalarını kestiler.
İnsanların
ellerini "kuru dallar gibi" budadılar. Ve ortalık
"uygulamalı" ve "burunlu" insanlarla doluydu.
Ve
o kadar küstahlaştılar ki iç bölgeleri de işgal ettiler.
Korsan
baskınları, Yunanistan ana karasındaki adaların ve kıyı
bölgelerinin nüfusunu büyük ölçüde azaltmıştı.
Anonim
Oxford tarihçesinden (Ectesis Chronica ve Chronicon Athenarum,
Londra, 1902) anlaşıldığı üzere, 1480 ile 1546 yılları
arasında Atina şehri salgın hastalıklarla harap edildi.
Tarihçiler
aynı fikirde: Atina, yüzyıllarca süren tarihsel boşluk nedeniyle
unutulmuştu.
Frank
egemenliğinin önemsiz bir kalesiydi.
17.
yüzyılınson
çeyreğine kadar yabancılar için neredeyse yok denecek kadar azdı.
Tamamen
ortadan kaybolmasa bile herkes bunun bir harabe yığını olduğuna
inanıyordu.
Guillet
1675'te şöyle yazmıştı: " Atina'nın
ıssız bir yer olduğunu binlerce kez okuyup duymuştum"
(Guillet, s. 211).
Ancak
tam 500 yıl önce de aynı trajik düşüş yaşanmaktaydı.
Michael
Acominatos, Atina'nın büyükşehir tahtına çıkıp (1175'te)
devlet törenine girdiğinde, "kapalı şehir"in orada
burada berbat koşullardaki harabeleri ve barakaları gördü.
Atina'nın
" yas tutan insanların yaşadığı bir harabe yığını" olduğunu
yazıyor .
Hollandalı
gezgin Favolius, Atina şehrini " yoksul
insan kitlesi"
olarak tanımladı.
Fransız
gezgin Julien Bordier de Atina'da bir Türk köyü görmüştür: "
Bu
muhteşem devletten yalnızca Setina adında hüzünlü bir Türk
köyü vardır ve
bir
ağa'nın elleri.
(Atina'ya
Satines, Setines veya Stines deniyordu.
Akropolis,
Kale.
Pire'ye
daha sonra Venedikliler tarafından ele geçirilen mermer aslandan
dolayı Porto-Draco veya Porto-Leone adı verilmiştir.)
Cenevizli
kaptan Francesco-Maria Levanto, tarihçesinde şunları kaydetti: "
Bugünün
Atina'sı, taşlarla dolu ıssız, çorak bir yerden başka bir şey
değil."
(Prima
parte dello specchio del Mare Mediterraneo dal kaptan Francesco -
Maria Levanto (Cenova'da, 1664.)
"
Bir
zamanların görkemli Atina'sı o kadar ıssız ki bir zamanlar
görkemli olması inanılmaz görünüyor. En azından hiçbir yerde
daha korkunç bir yer görmedim. Vahşi doğa, çorak arazi, dikenler
ve bataklıklar.
Fransız
büyükelçisi D΄ Aramon'un gramer uzmanı soylu Jean Chesneau
tarafından 1546'da kaydedilen izlenimleri. (Jean
Chesneau: Le voyage de monsieur d΄Aramon
a
mbassadeur
pour
le Roy en Levant, escript par un noble homme Jean Chesneau publie ve
M. Ch.Schefer'e
açıklama ekleyin (Paris, 1887).
19.
yüzyılda Yunanistan :
Çeşitli
milletlerden birkaç yüz bin kişinin yaşadığı bir ülke,
çoğunlukla
Arnavutlar dahil.
Yerel
kaynaklardan nüfus sayımına yönelik ilk girişim Kapodistrias'ın
1828'de yaptığı girişim, o
dönemde ülkenin nüfusunun 753.400 kişi olduğunu gösteriyordu.
(Petrou
Kiochou, A.V.S.P. öğretim görevlisi: "Yunan nüfusunun evrimi
ve 2000 yılına kadar tahmini", Pire Üniversitesi).
Bir
yıl sonra, General Maison'un Fransız keşif kuvvetine eşlik eden
bilimsel misyonun çalışmaları kapsamında Mora Yarımadası'ndaki
yerleşimlerin ve nüfusun sayımı gerçekleştirildi.
Neo-Buz
devletinin idari yapısının kurumsallaşması sırasında,
1834-1836 yılları arasına dağılmış şekilde, neredeyse tüm
ülkenin az çok ayrıntılı bir sıralaması sunuldu.
İlk
resmi nüfus sayımına göre (1856 ve 1861), birkaç
on yıl sonra Yunanistan'ın toplam nüfusu yaklaşık bir milyondu
(1856'da 1.062.627 ve 1861'de 1.096.810).
Yani
19. yüzyılın
başında
Arnavutlar Yunanistan'ın toplam nüfusunun yaklaşık 1/4'ünü
oluşturuyordu.
(Nüfusun
geri kalanı da saf Yunan değildi; çoğunlukla
Ulahlar, Slavlar, Türkler, Kuzey Afrikalılar vb.)
"Yunanlılardan"
bir ulus yaratmak
19.
yüzyılda ulus
devletlerin kurulması vesınırların
kapatılmasıyla halklar ayrıldı ve yukarıdakilerden biri elde
edildi.
Ulusal
bilinci dayattı.
Dilsel
deyimler ortadan kaldırıldı ve ulusal davranış norm haline
geldi.
Arvanitlerin
çoğu iki dilli idi (hem Yunanca hem de Arvanitik = Arnavutça
konuşuyorlardı).
Kurtuluşun
ardından Yunanca konuşanlar köyleri terk ederek Atina'ya
yerleştiler; orada ordu, yönetim ve siyasette daha iyi bir gelişme
gösterdiler.
Yunanistan'ın
birçok general, amiral ve başbakanının (Dem. Voulgaris,
Miaoulides, Kountouriotes, Pagalos, Rallides ve diğerleri) Arvanit
olduğunun göstergesidir.
Yoksul
kırsal kesim, ne yazık ki uzun yıllar boyunca bozulmaya devam eden
kırsal köylerde kaldı.
Arnavutdili esas olarak
kızların okula gitmemesi ve dolayısıyla Yunanca öğrenmemeleri
nedeniyle korundu. Daha sonra anne olarak çocuklarına Arapça
öğrettiler. Bu, çoğunlukla dağlık ve izole kırsal alanlarda
veya Yunanca konuşan nüfusun bulunmadığı bölgelerde (Attika,
Korint, Evia, Tesalya, Epirus vb. köyler) yapıldı. Yakın zamana
kadar sadece dillerini değil, 20. yüzyılınbaşlarına kadar
ataerkil örgütlenmelerini de korudular .
Erkekler Yunancayı
sadece okul ve iletişim yoluyla değil, aynı zamanda askerlik
hizmetleri sayesinde de öğrendiler.
Yunan
kanunlarının uygulanmasında ordunun rolü hiç araştırılmamıştır.
Günümüzde
Yunan ordusu ör. Müslüman askerlere ana dillerini konuşmalarını
emrediyor, onları cezayla tehdit ediyor ve Yunanca konuşmaya
zorluyorlar.
20.
yüzyılınortalarına
kadar hakim dil; Menidi'de çoğunlukla tarım nüfusu arasında
Arnavutlar vardı.
Bugün
bile birçok bölgede Arvani dili hâlâ konuşulmaktadır.
21'den
sonra Yunanistan'da kalan Müslümanlar Hıristiyan oldular ve bunu
bize Nikolaos, Athanasios, Konstantinos, Georgios vb. isimlerle
hatırlatıyoruz.
bu
da vaftiz edilenlerin Hıristiyan isimlerini aldıkları anlamına
gelir: Nikolaos, Athanasios, Konstantinos, George vb.
(Bu
nedenle bugün bile aynı -Hıristiyan- ad ve soyadına sahip pek çok
kişi var; örneğin Georgios Georgiou, vb.).
Birçoğu
ilk adlarını değiştirdi ancak Kurtis, Aliziotis, Papoulias vb.
gibi Arnavut soyadlarını korudu.
Yunan
dilinin kullanımı, eski Yunanlılardan gelen ırksal bir kökeni
belgelemiyor
YeniYunan
devleti, o dönemde Yunanistan'da yaşayan çeşitli etnik
kökenlerden oluşan bir "Yunan" ulusu kurmaya karar verdi.
Tüm
bu nüfusların, öğretmenler ve diğer etnikleştirme mekanizmaları
(ulusal dini bayramlar, geçit törenleri, milli marş, bayrak vb.)
aracılığıyla Yunan tarihini ve Ortodoks dinini deneyimleyerek
homojenleştirilmesi gerekiyordu.
Yunan
dilinin dayatılması yoluyla Yunan olmaya zorlandılar.
Hiçbir
Avrupalı safkan değildir.
Orta
Çağ'dan itibaren halkların Avrupa'ya ve Akdeniz'e göçleriyle
birlikte birçok etnografik değişiklik meydana geldi.
Ancak
eski zamanlarda da aynı şey olmuştu.
Helenistik
ve Roma dönemlerinde Yunanistan'a birçok yabancı (Romalılar,
Doğulular, Yahudiler vb.) yerleşmişti.
Helen
Karşıtı Azınlıklar Yunanistan
ANTHELLİNS'TEN
NEREDEN GELDİĞİNİ SÖYLE BANA!!!!!....
BABALARINIZ
OLAN KABİLLER VE SOYLAR...
ARVANIT
KABİLLERİNE
MS 12. yüzyıldan itibaren
Yunanistan-Romanya'ya yerleşen kabile.
ARVANIT
KABİLLERİNE ABONE OLUN.
1.
SÜLİTLER
2.
GACHORITES...Atina'nın eski sakinleri..Gachora Atina'dır
3.
SPATA, LIOSIA, TATOY, BOUA vb. GRUPLARIN ARNAVUTLARI Çoğunlukla
Attika'nın eşsesli bölgelerinde ve Marousi'de yaşıyorlardı.
4.
COULORIOTS... Salaminianlar
5.
MEZOGEİTLER... Mesogeia Attica'da yaşıyorlardı ve Spata, Liosi,
Tatoi, Bua vb. kabilelerin dışlanmışlarıydılar.
6.
ADALAR... Hydra, Spetses, Poros'un yanı sıra Troizinia-Methanon'un
Arvanitleri.
7.
BUKOURIOTIAN'LAR... Korint'in ve dağlık Argolis'in Arvanitleri.
9. DREDES... 1821'de
Anastasopoulos'un liderliğinde Triphyllia ve güney Ilia'nın
Arvanitleri.
10.
KARİSTİNLİLER.... Kiklad Adaları'ndaki Andros adasını da
kolonileştiren Güney Evia'nın Arvanitleri.
11.
KARAHASANADES....İslam'a geçtiklerinde Karahasan'ın bu ismi
verdiği Konitsalı Arnavutlar, 1922 yılında Rum olarak da
adlandırıldıklarında tekrar Hıristiyan olmuşlardır.
12.
THESPROTİAS VE PREVEZE HIRİSTİYANLARI... 1945'ten sonra Rum olarak
kaldılar...
13.TRAKYA
ARVANİTLERİ VE PROPONTİS....1922'den sonra Trakya'ya Doğu Trakya
ve Propontis'ten gelen Arvanit Hıristiyanlar.
14.
ROUMELIOTES ...Boeotia, Locris ve Phocis'in Arvanitleri....
VLAKİ
KABİLESİ
Balkanlar'a dağılmış, Ulah
dili konuşan kabile.
VLACHI
KABİLESİNE ABONE OLUN.
1.
SARAKATSANLAR... Teselya'daki yarı göçebe nüfus.
2.
KARAGUNİTLER... Sarakatsanalılar ile ilgili
3.
METSOVİTLER...Merkezi Metsovo'da olan baskın Ulah kabilesi, aynı
zamanda Grevena, Kozani, Imathia, vb.'deki popülasyonlar.
4.
ZAGORLULAR... Dillerinde güçlü Slav unsurları bulunan Zagoria
bölgesinin Ulahları.
5.
CHINTSARI... Makedonya'nın Ulahları, Makedonya bölgesine dağılmış
durumda.
6.
ARBANITO VLAHLAR... Ulah ve Arnavut kökenli Ulahlar..
SLAV
IRKI
Milattan sonra 6. yüzyıldan
sonra Helladik-Roma bölgesine inmişler ve iki kategoriye
ayrılmışlar: Slav dilini konuşanlar ve Helenleşmiş olanlar.
SLAV
ALT KILAVUZLARI.
1.
SLAVO-MAKEDONLAR... Bugünkü Makedonya'da yaşıyorlar, özellikle
Florina, Kastoria, Almopia, Sintiki, Imathia, Pella...
2.
KORFU'NUN KÖLELERİ... A Pag'da Korfu'da kalan Sırp askerlerinin
torunları. Savaş..Genel soyadları Borts vb.
3.
EZERİLER, MELİGY KÖLELER... Lakonia'daki Parnonos ve Taygetus
Slavları.
4.
SLAV...Achaia, Gortynia, Laconia ve Korint Slavları...Dilsel olarak
Helenleşmiş//
5.
MANYEZYA'NIN KÖLELERİ... Volos civarında yaşadılar-Volos, Slavca
bir kelimedir, Pelion-Zagora'da vs., Velestino'da ve başka
yerlerde... Dilsel olarak Yunancalaştılar.
7.
KITA'NIN KÖLELERİ... Çoğunlukla Geçit anlamına gelen
Preveze-Slav sözcüğünde, Parga'da, Yanya-Kerasovo'da, Zlatano'da,
Doliani'de, Negovani'de vb. yaşıyorlardı.
8.
MAKEDONYA'NIN HELLENİZMİŞ KÖLELERİ veya GRAKOMANEİS... Köken
itibariyle Slav olmasına rağmen Helenizmi seçen Slavlar...
Bunlar
Slav-Makedonlulardan farklıdır ve bunların Makedonya'daki
Slavların daha eski yerleşim yerleri oldukları varsayılmaktadır.
ERMENİLER
1. 1922 YILI ERMENİ
MÜLTECİLERİ..Ermeni isimlerini koruyun.
2.
KEFALLİNALI ERMENİLER... Bizans imparatorlarının çok sayıda
Ermeniyi evcilleştirmek için Kefalonya'ya naklettiği
Kefalonyalıların çoğu Ermeni kökenlidir.
3.
PAULİK'LİLER. Makedonya Trakya, Tesalya ve Girit'e yerleşen
Paulikian mezhebine mensup Ermeniler.
4.
BİZANS-ERMENİLER... Her yere dağılmışlar... Korfu, Girit, Rodos
vs.. buralarda Ermenilerin veya Ermeni soyadlıların vs. yerleşimini
görüyorsunuz.
YAHUDİ
IRKI .
1. İSPANYOL
YAHUDİLERİ...özellikle Selanik'te
2.
ESKİ YAHUDİLER esas olarak Chalkida, Larissa, Arta, Ioannina, Atina
vb. yerlerdeydi.
3.
HIRİSTİYANLAŞMIŞ YAHUDİLER...Hıristiyan olan ve Yunan olarak
adlandırılan Yahudiler...Epirus'taki Spyroslar gibi, vb.
MISIRLAR.
İbrahim'in
soyundan gelenler Hıristiyan oldular ve Messinia, İlia, Arcadia'da
kaldılar.
FRANKLAR
ve LATİNLER.
1.
GASMOULI.... Helenleşmiş Franklar, çoğunlukla Amalia ve Achaia
bölgesinde.
3.
LATİNLER. Başta Patras, Volos ve Selanik olmak üzere İtalyan
asıllı... Ressam De Kyrekos da onlardan.
Bavyera
1830'dan
sonra Yunanistan'a gelip ağırlıklı olarak Attika'ya
yerleştiler...Fix, Drosis, Streit vs bunlar arasında...çoğunlukla
Almanca isimlerini korudular.
2.
PARAKALAMOS'UN ATİGANLARI. 1940 yılında Yanya Parakalamos'ta
Hıristiyan oldular. Chalkias onlardan geliyor
3.
FLORİNA'NIN YERLİLERİ. 1970 yılında Hıristiyan oldular ama
Türkçe soyadlarını korudular... örneğin Dimitrios Ali vs. var.
Moğol kabileleri
Türklerden geliyorlar.
1.
BATI TRAKYA MÜSLÜMANLARI.
2.
GIANNITS'Lİ YOURUKI, Pelli vilayeti. 1922'de Hıristiyan oldular ve
burada kaldılar.
3.
ALMİRYOTLAR. Bir Türk şehri olan Magnesia'nın Almyros sakinleri,
1922 yılında Hıristiyan olduklarında Yunanistan'da kalmışlar...
Çoğunlukla Neofotistos soyadını almışlar.
4.RODOS'UN
TÜRK GİRİTLERİ...Yunan soyadları var ama Müslümandırlar...örn.
Mehmet Kounelakis.
ORYANTALLAR.
1922'de
gelen, Yunan kökenli olmayan Küçük Asya Hıristiyanları.
1.
LAZOİ
2.
GAGAGOUSI..esas olarak Trakya'da.
3.
KARAMANLEDLER..Türkçe konuşan Hıristiyanlar
4.
FARAZİTLER...
5.
PHRYGS, LYDS, KARES, LYCAONS...
6.
MARONİTLER.. esas olarak Kıbrıs'ta yaşarlar, aynı zamanda Oniki
Ada'da da yaşarlar
